Over mij

Mijn foto
Ik ben Sanne, 27 jaar en ik heb CF. Ook heb ik een broertje met CF. Ik ben onder behandeling in het Erasmus MC in Rotterdam. Ik werk 24 uur per week bij Albert Heijn als caissière. In mijn vrije tijd vind ik het leuk om te shoppen en op stap te gaan met vriendinnen/vrienden. Ik heb een relatie met Marco sinds 04-09-2011

donderdag 24 april 2014

Uitdaging

Het zit al een tijdje te wringen, eigenlijk toen ik in het ziekenhuis lag en zeeën van tijd had om na te denken. Ik wilde weer eens iets doen waar een uitdaging in zit. Omdat sporten gezond is en heel erg goed is voor CF-ers. Wist ik al snel welke uitdaging ik aan wil gaan..
Vorig jaar en het jaar daarvoor heb ik 5 km hardgelopen, om te bewijzen dat ook al zijn je longen niet op z'n best dat het wel kan.
Om nou dit jaar weer 5 km hard te gaan lopen, terwijl ik van mezelf weet dat ik het al kan, dan vind ik het geen uitdaging meer..
Dus na lang nadenken had ik voor mezelf al besloten om 10 km hard te gaan lopen in Oktober.. Ik heb dit nog een beetje stil gehouden omdat ik eerst aan mijn tante (die altijd trouw met mij meeloopt) te vragen of zij het ziet zitten om 10 km hard te gaan lopen.
En jawel zij ziet het zitten om dit samen met mij te gaan doen op 5 Oktober 2014.

Gisteren zijn we dus begonnen om ons oude vertrouwde rondje van 5 km weer op te pakken (We hebben na Oktober niet meer gelopen). Wij liepen dit als of het niks is, gewoon in 1 keer gelopen zonder ook maar te wandelen..
Dat ik vandaag gigantische spierpijn heb dat neem ik dan maar voor lief! ;). Op de planning staat 2 x per week trainen, aangezien ik ook nog naar de Zumba en de fitness ga. En anders word het allemaal wel een beetje veel denk ik.
De eerste weken zullen we ons rondje van 5 km aanhouden en dan langzaam aan uitbreiden naar de 10 km.. Ik ben zo benieuwd of ik dat wel aankan. Een aantal jaar geleden zei de CF verpleegkundige 10 km is meer iets voor jou broertje die een perfecte longfunctie heeft, maar dat moet je dus niet tegen mij zeggen want ik zal het tegendeel bewijzen dat ook IK die 10 km vol kan maken! De tijd vind ik niet zo belangrijk, als ik maar zonder te wandelen over de finish kom!

Liefs xx

woensdag 16 april 2014

Update'tje

Nog even een kleine update. Het gaat goed met mij! Ik ben sinds deze week weer volledig aan het werk  (24 uur) en doe daarnaast weer de dingen die ik voorheen ook deed, dus weer lekker sporten, leuke dingen doen.
Alleen m'n gepiep gaat niet weg, ik heb Foster gehad, maar die doet niks. Nu moet ik over 4 weken terug op controle, dus dan kaart ik dit maar even aan. Ook langzaam aan komt m'n vertrouwde hoestje weer terug, ik hoest al zolang ik me kan herinneren, niet erg ofzo, meer wat gekuch en soms een productieve hoest. Maar toen ik ongeveer een week bezig was met de kuur was mijn hele hoestje verdwenen, ik kuchte maar wat uit gewoonte. Verder stond er gisteren op de weegschaal 54.9.. Dit heeft er nog nooit opgestaan. Ik zit prima in gewicht, zoals het nu gaat kom ik bijna een kilo per week aan. Dus ik ga 1 nacht minderen met de sondevoeding.. Straks word ik nog dik hahaha :P Ik hoef niet verder aan te komen en voel me goed bij dit gewicht en heb een mooie BMI. Dus we gaan het zo houden.

Liefs xx

zaterdag 5 april 2014

Klaar..

Zoals de titel zegt; Ik ben klaar met de infuus kuur.. 3 dagen eerder dan verwacht. Ik moest gisteren op controle komen. Longfoto, longfunctie en bezoekje aan de longarts stonden op het programma. De longfoto was zo gepiept. De mevrouw die mij hielp moest nogal lachen omdat ik precies goed ging staan.. "Zo dat heb jij vaker gedaan zo te zien".. Daarna liepen we door naar de longfunctie, deze was een paar % minder, hier baalde ik een heel klein beetje van, nog steeds een hele mooie longfunctie hoor. Maar nu weet ik gewoon dat er niet meer in zit. Maar er valt mee te leven!
Daarna door naar de arts. Mijn gewicht is weer heel mooi! Mijn longfoto zag er weer top uit en over mijn longfunctie was de arts ook heel tevreden. En ook hij zegt; "Er zit niet meer in".. Maar ik heb voor mijn leeftijd een longfunctie waar ik trots op kan zijn, dus dat ben ik dan ook :)
Toen ik vertelde dat ik er eigenlijk wel klaar mee was, ik wil zo graag weer eens fatsoenlijk kunnen douchen, 's ochtends weer eens wat langer slapen dan 7.45u.. En 's avonds naar bed wanneer ik wil en niet dat ik al half slapend in de bank zit omdat ik nog een gift Collistine moet krijgen, zei mijn arts ineens; Wat vind je ervan dat ik je zo naar de SV stuur om de lijn te laten verwijderen.. Dus ik riep heel hard; "Jaaa dan heb ik tenminste vanavond op het trouwfeest geen infuus waar ik me aan stoor.. Dus zo gezegd zo gedaan en ging ik zonder Picclijn naar huis. Wel heb ik een puffer gehad, Foster. Ik piep nogal, dus heb een puffer gehad en hopelijk word het daarmee minder. Over 5 weken weer op controle.

Gisteren avond gelijk een feestje. 2 lieve vrienden hebben gisteren het jawoord aan elkaar gegeven. Wat zagen ze er leuk uit! :)  En het was geweldig! Leuke muziek, iedereen zag er heel leuk en netjes uit. Helaas heb ik geen foto..
Maar wat mij nog wel het allermeeste verbaasde was hoe ik zelf de avond ben doorgekomen. Normaal is het staan/ hangen, beetje zitten. Af en toe mee dansen en zingen om vervolgens na een half liedje een hoestbui te krijgen en sta te hijgen alsof ik een marathon heb gerent. Nee nu was het anders. Ik had hakken aan, danste, sprong, zong alle liedjes die ik kon mee en ik kon tussendoor nog een gesprek voeren.. De stoel heb ik niet gezien.. Ik heb niet eens hoeven hoesten, dat viel iedereen op. Toen was het ineens 1 uur en was het feestje voorbij.. Ik was de bob dus netjes iedereen thuis afgezet en lekker met lieve schat naar bed. Vanmorgen werd ik dan wel moe wakker.. Maar hé, ben net 1 dag van het infuus af... Ik heb het gevoel dat ik ineens zoveel lucht heb, terwijl het eigenlijk maar 13% meer is, maar wat een verschil. Nu hopen dat ik er weer voor een jaar vanaf ben. 1 x in het jaar een infuus kuur van 3 weken dat is te overzien.. Daar teken ik graag voor ;)

Fijn weekend allemaal! Ik ga lekker niks doen! :)

Liefs xx

dinsdag 1 april 2014

Held op sokken

Vandaag moest de pleister van de picclijn worden vervangen. Mijn moeder ging dit doen..
Ik kon me nog herinneren van vorig jaar dat ik daar niet tegen kon en dat ik wit weg trok en net niet van m'n houtje ging. Maar nu dacht ik, vorige week in het ziekenhuis deden ze het ook en toen ging het ook goed dus waarom nu niet.
Er zit een doorzichtige pleister op, dus in principe zie ik alles al. Ze hadden alleen de officiële pleisters niet op de afdeling, dus werd er wat in elkaar geknutseld zodat mijn picclijn op zijn plaats bleef zitten. Er was nog wel wat bloed uitgekomen en dat was een korstje geworden wat vast zat aan het watje en mijn huid. Dus toen wij net de pleister gingen vervangen( deze zat vast aan het watje en mijn huid) trok mijn moeder heel voorzichtig dat kostje los, anders ging het niet. En ik kijk en mijn moeder ziet mij wit weg trekken en hupsakee daar ging ik..
Nu ben ik weer bekomen en is er niks meer aan de hand. Maar O wat voelde ik me beroerd en dat alleen maar omdat de doorzichtige pleister met een klein korstje er af ging..
Nu ziet het er weer "fris"uit -voor zover je het fris kan noemen-.  

Jaja ik ben een echte held op sokken haha!


Nog even een foto van mijn schone picclijn.. ;) Heeft mijn moeder weer mooi gedaan! :)