Weer een aantal maanden niet geblogd.. Ik had er even geen zin in, mijn hoofd stond er niet naar..
10 november is mijn directe en leukste collega overleden.. Het ging al even niet zo lekker, psychisch gezien, hiervoor werd ze behandeld en wij als collega's hadden goede hoop dat het weer goed zou komen.. Helaas was het voor haar zo zwaar dat ze besloot om niet verder te leven.. Vrijdag de 11 kregen we het nieuws te horen toen we aan het werk waren.. Je stort gewoon in elkaar, het liefst ga je naar huis, maja de winkel gaat door dus hup jezelf bij elkaar rapen en weer leuk en vrolijk aan de kassa.. Het was heel moeilijk.. 2 jaar geleden deed mijn bazin het ook.. Ook dat nieuws kregen we te horen terwijl we aan het werk waren..
En tot op de dag van vandaag mis ik haar vreselijk.. Hoe leuk en lief al die andere collega's ook zijn.. Het is niet hetzelfde..
Tijdens de crematie vroeg ze zelf nog om een donatie voor de NCFS.. Speciaal voor mij...Dat had ze in een schriftje opgeschreven..
En nu moeten we verder zonder haar..
Qua longen gaat het ook niet super.. Mijn longfunctie gaat ondanks de Vfend niet omhoog.. Een magere 53% komt eruit.. Terwijl 1.5 jaar geleden nog een voor mij mooie 62%.. 9 % minder...
En heel gek maar ik merk er zelf vrij weinig van..Ja oke, ik ben sneller moe.. Maar werken lukt nog gewoon om vervolgens 's avonds ook nog weg te gaan..
Ik moet over 2 weken terug, als mijn longfunctie dan niet omhoog is gegaan gaan we starten met prednison 30 mg... Hier zie ik tegenop, in 2009 ook een stootkuur gehad en ik bleef maar eten, eten eten... En vaak boos of emotioneel.. Hoop dat het dan allemaal meevalt.. Maar is het gewoon een rot medicijn..
Aan de andere kant heb ik zoiets van als het helpt dan doen we het maar..
Tot de volgende blog!
Liefs xx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten