Over mij

Mijn foto
Ik ben Sanne, 27 jaar en ik heb CF. Ook heb ik een broertje met CF. Ik ben onder behandeling in het Erasmus MC in Rotterdam. Ik werk 24 uur per week bij Albert Heijn als caissière. In mijn vrije tijd vind ik het leuk om te shoppen en op stap te gaan met vriendinnen/vrienden. Ik heb een relatie met Marco sinds 04-09-2011

donderdag 30 september 2010

Laatste dag thuis

Het was vandaag een rare dag. Vanochtend toen ik opstond om naar stage te gaan (ja ik weet het, ik ben eigenwijs) voelde ik me heel raar. Ik loop stage op een basisschool, groep 3. Erg leuk. De kinderen zijn al helemaal gewent aan mij. Vandaag zou voorlopig mijn laatste ochtend zijn. En dat voelde raar. Veel kon ik niet doen, maar ik heb lekker met de kinderen gekletst en geholpen als ze iets niet snapte.
Toen heb ik verteld dat ik er waarschijnlijk een paar weken niet ben. Ik kreeg allemaal vragen, waarom? Wat is er dan? Ben je ziek? Tjah en ga dan maar eens uitleggen aan kinderen van 6/7 jaar wat er aan de hand is. Uiteindelijk heb ik het maar heel simpel gehouden en snapte de kinderen dat ik op dit moment niet zoveel lucht heb..
Ik kreeg al gelijk veel tekeningen van iedereen. En zelfs een kindje begon te huilen omdat ze het zo zielig voor me vond. Dat vond ik best moeilijk.. Toen even langs al mijn collega's die me het allerbeste wenste. En toen stapte ik op mijn fiets. Helemaal puffend kwam ik thuis aan. Eerst maar even gegeten. Honger heb ik niet, maar ben toch maar zo verstandig om dan toch maar iets naar binnen te proppen..

Daarna ben ik nog even naar mijn werk gegaan. Even gedag gezegt tegen mijn lieve collega's! En even met mijn baas gesproken, die het heel vervelend voor me vond! Omdat ze weet dat ik altijd bezig ben en nooit stilzit.. Ze schrokken ook best toen ze me zagen, helemaal buiten adem na een kort gesprek..
Toen net thuis gekomen kwamen me nicht en mijn neef met hun kids langs. Dit was erg gezellig, maar koste veel energie met die kids..
Nu zit ik lekker in de bank..
Zometeen nog eten en dan maar eens verzinnen wat ik allemaal mee moet gaan nemen..
Morgen rond de middag vertekken mama en ik naar Rotterdam. Ik heb al gezegt dat ik wil rijden! Dat kan ik tenslotte de komende weken ook niet meer doen..
Ik zie der best tegenop.. Zeker nu het morgen al is..Maar ik ga me proberen niet te druk te maken en ik laat het wel op me af komen! :)
Morgen horen jullie meer! ;)
Liefs

woensdag 29 september 2010

Vrijdag Opname

Gistere avond voelde ik me totaal niet lekker.. Kon niet meer fatsoenlijk zitten van de pijn. Ik besloot met mama een rondje te gaan lopen, misschien dat de pijn minder werd. Het lopen ging opzich nog best goed. Toen ik weer thuis was, was ik wel ontzettend moe. Ik besloot maar te gaan douchen en mn bedje in te kruipen. Een redelijk goede nacht gemaakt, toen ik wakker werd, merkte ik dat ik toch nog erger benauwd was geworden.
Ik heb toen maar gelijk een mail gestuurd, dat ik zo liever niet het weekend in wil gaan.

Hoe eigenwijs ik ook ben, ben ik toch naar stage geweest.. Het ging best goed.. Nu voel ik wel dat ik al mijn energie daarin gestoken heb.
Ondertussen had mijn moeder telefoon gehad dat ik vrijdag om 14.00u binnen moet zijn. Ben in ieder geval blij dat het voor het weekend is.
Als het nou echt niet meer te doen is, kan ik altijd nog naar de spoedeisende hulp komen. Maar dat hoeft denk ik niet. Vandaag is het in ieder geval niet erger geworden.

Ik geniet nog maar even van die 2 dagen thuis!
Ik ben wel benieuwd hoe het allemaal zal gaan in het "volwassen" ziekenhuis..Vind het toch best spannend en zie er stiekem toch ook best tegenop! Vooral tegen het prikken van het infuus.. Vorig jaar prikte de arts dwars door mijn aders heen en spoot het bloed letterlijk tegen zijn jas.. En ook heel mijn aders gingen irriteren en dat deed echt verschrikkelijk veel pijn.. Maar het is even afwachten!

Liefs xx

dinsdag 28 september 2010

Oproep Opname!

Ik was gisteren allemaal zo druk bezig met van alles en nog wat, dat ik helemaal vergeten was dat ik nu zit te wachten op een oproep voor een opname.

De antibiotica Augmentin die ik voor 2 weken voorgeschreven kreeg, die hielp niet. Ik had gistere contact met mijn arts en er was maar 1 oplossing OPNAME.. Dat was even slikken.. Zeker omdat dit mijn 2e opname pas wordt. Vorige keer was het in Breda en nu wordt het Rotterdam, en nu ben ik volwassen, dus ook dat is anders..
Maar het ergste is toch wel dat ik over 1,5 week jarig ben. Ik word dan 20 jaar! En daar ben ik best trots op! Maar ik zal dus mijn verjaardag in het ziekenhuis moeten vieren! En daar baal ik ontzettend van! Misschien mag ik wel een dagje met verlof..Maar dat zien we tegen die tijd wel! Eerst maar eens wachten op dat telefoontje!

Als ik meer weet, laat ik het jullie weten!
Liefs,,

maandag 27 september 2010

Tesssttt

Nu ben ik uren bezig geweest zodat mijn blog op de cf site terecht komt.. Dit is even een test om te zien of het ook daadwerkelijk gelukt is!
Ik ben benieuwd!!

zondag 26 september 2010

Last week

Afgelopen week is er veel gebeurd. Om te beginnen kreeg ik maandag een mail vanuit het ziekenhuis dat ik moest beginnen met een antibioticakuur Augmentin..Ik had gemailt omdat ik me niet fit voelde. Daar ben ik braaf mee begonnen.. De rest van de week stage gelopen en 2 avonden gewerkt.
Gistere had ik familie dag. We gingen een dagje naar Den Bosch. We zijn met een rondvaartboot de Diessen gevaren, dat was heel leuk en interessant. Daarna hebben we een stadswandeling gemaakt. En savonds hebben we lekkere Tapas gegeten en was de dag voorbij!
Ik was echt heel moe. Ik had gezegt dat ik wel terug zou rijden, maar halverwege de dag heb ik mijn mama maar lief aangekeken of ze het erg zou vinden dat zij terug zou rijden.. natuurlijk vond ze het niet erg. Ze had al in de gaten dat het mij teveel zou worden als ik ook nog eens een uur naar huis moest rijden.

Maar even om terug te komen naar begin afgelopen week. Ik moest laten weten als de kuur niet aan zou slaan. Ik heb net een mailtje terug gestuurd. Het helpt gewoon niet! Krijg maar amper lucht als ik de trap op moet, laat staan als een hoestbui krijg.. Ik heb dit normaal nooit. Vond het best even eng toen ik geen lucht mee kreeg.. Ik zag ook aan mijn vader dat hij niet wist wat hij moest doen en zat me maar beetje angstig aan te kijken. En verder zit ik het liefst in de bank om zo min mogenlijk te doen..
Ik hoop dat ze een oplossing hebben en het liefst zonder opname. Ik ben over een kleine 2 weken jarig en zit er niet op te wachten om mijn verjaardag tussen 3 witten muren en een raam te vieren! We wachten nog maar even af!
Ik hou jullie op de hoogte als ik iets weet!
Liefs xx