Laatste dag thuis

Het was vandaag een rare dag. Vanochtend toen ik opstond om naar stage te gaan (ja ik weet het, ik ben eigenwijs) voelde ik me heel raar. Ik loop stage op een basisschool, groep 3. Erg leuk. De kinderen zijn al helemaal gewent aan mij. Vandaag zou voorlopig mijn laatste ochtend zijn. En dat voelde raar. Veel kon ik niet doen, maar ik heb lekker met de kinderen gekletst en geholpen als ze iets niet snapte.
Toen heb ik verteld dat ik er waarschijnlijk een paar weken niet ben. Ik kreeg allemaal vragen, waarom? Wat is er dan? Ben je ziek? Tjah en ga dan maar eens uitleggen aan kinderen van 6/7 jaar wat er aan de hand is. Uiteindelijk heb ik het maar heel simpel gehouden en snapte de kinderen dat ik op dit moment niet zoveel lucht heb..
Ik kreeg al gelijk veel tekeningen van iedereen. En zelfs een kindje begon te huilen omdat ze het zo zielig voor me vond. Dat vond ik best moeilijk.. Toen even langs al mijn collega's die me het allerbeste wenste. En toen stapte ik op mijn fiets. Helemaal puffend kwam ik thuis aan. Eerst maar even gegeten. Honger heb ik niet, maar ben toch maar zo verstandig om dan toch maar iets naar binnen te proppen..

Daarna ben ik nog even naar mijn werk gegaan. Even gedag gezegt tegen mijn lieve collega's! En even met mijn baas gesproken, die het heel vervelend voor me vond! Omdat ze weet dat ik altijd bezig ben en nooit stilzit.. Ze schrokken ook best toen ze me zagen, helemaal buiten adem na een kort gesprek..
Toen net thuis gekomen kwamen me nicht en mijn neef met hun kids langs. Dit was erg gezellig, maar koste veel energie met die kids..
Nu zit ik lekker in de bank..
Zometeen nog eten en dan maar eens verzinnen wat ik allemaal mee moet gaan nemen..
Morgen rond de middag vertekken mama en ik naar Rotterdam. Ik heb al gezegt dat ik wil rijden! Dat kan ik tenslotte de komende weken ook niet meer doen..
Ik zie der best tegenop.. Zeker nu het morgen al is..Maar ik ga me proberen niet te druk te maken en ik laat het wel op me af komen! :)
Morgen horen jullie meer! ;)
Liefs