Ja zo voelt het voor mij, dat ik mijn school niet kan afmaken omdat die stomme longen niet doen wat ik wil. En ik leek het met mijn keuze eens te zijn, en ik weet ook dat het de beste keuze is, maar het voelt alsof ik kei hard gefaald heb. Het hele plaatje wat ik in mijn hoofd had is weg, compleet weg. Ik weet niet wat ik wil, wat ik kan.
Nu werk ik 3 dagen als caissière, op zich niks mis mee, maar dat is niet wat ik voor ogen had 1,5 jaar geleden. Toen dacht ik nog 4 jaar naar school en ik kan op een medisch kinderdagverblijf werken.
Ik heb een SPW diploma, maar door de bezuinigingen is er totaal geen werk in dat vak. Ik wil graag overal de controle over hebben, zo ben ik gewoon. Maar op 1 ding heb je geen controle en dat is wel het grootste deel in mijn leven, CF.. Ik heb het, en het gaat niet weg.
En ik ben heel blij dat ik op mijn 22e nog 24 uur werk en volop mijn sociaal leven bij kan houden, maar mijn beeld van de toekomst is gewoon weg...
In januari kan ik mijn P halen, wat voor mij een soort van diploma is, maja wat dan? Wat moet ik dan gaan doen? Ik weet het niet... Ik heb geen idee..
En wat baal ik daar ontzettend van. Sommige verpesten hun school of zijn te lui om een diploma te halen, daar heb ik dus totaal geen medelijden mee! Ik zou het maar al te graag willen.. Gewoon gezellig op school, lessen volgen, iets leren. Met een goed gevoel weer naar huis gaan omdat je die dag iets geleerd hebt..
Ik moet me er bij neer liggen, maar dat is niet makkelijk...
Liefs xx
Over mij
- Sanne
- Ik ben Sanne, 27 jaar en ik heb CF. Ook heb ik een broertje met CF. Ik ben onder behandeling in het Erasmus MC in Rotterdam. Ik werk 24 uur per week bij Albert Heijn als caissière. In mijn vrije tijd vind ik het leuk om te shoppen en op stap te gaan met vriendinnen/vrienden. Ik heb een relatie met Marco sinds 04-09-2011
Lady, je hebt er niks aan maar ik ga het toch zeggen:
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp het.
Echt.
He-le-maal.
Het is stom en rot en ONEERLIJK.
En ik kan je ook vertellen, ook al geloof je dat nu nog niet:
Nieuwe plannen, nieuwe dromen, ze komen vanzelf weer...
Dikke knuffel,
Djun
Meid, ken je die reklame van het knulletje dat zegt: "komt wel goed schatje" Cliche, maar hij heeft wel gelijk.
BeantwoordenVerwijderenOok ik weet wat het is om je hts op te moeten geven, maar plannen komen en gaan, en daar kies je straks gewoon de leukste tussenuit. En daar ga je dan weer vol voor!
Sterkte, en je komt er wel!
In tegenstelling tot jou heb ik wel mijn HBO af kunnen maken, maar nu zit ik thuis en heb ik er geen kloten aan. Verder heb ik onwijs leuk werk gevonden na mijn studie waar ik die studie helemaal niet voor nodig heb gehad. En nu heb ik onwijs leuk vrijwilligrswerk, ook die opleiding niet voor nodig. Tuurlijk ik heb me wel ontwikkeld, maar er komt nog zoveel leuks langs waar je helemaal geen opleiding voor nodig hebt.
BeantwoordenVerwijderenSucces met het vinden van die onwijs leuke dingen.
Gewoon een mega knuffel!
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar dit gevoel. Maar je hebt toch maar mooi je mbo diploma gehaald en je P. Daar mag je echt trots op zijn!! Misschien heb je nu nog geen baan in dit vak, maar blijf dromen. Wat djuna zegt er komen nieuwe plannen en nieuwe dromen. Het is k*t en vervelend maar je komt er wel, op jou manier. Blijf geloven het komt goed
BeantwoordenVerwijderenDikke knuff Elise
Ik denk dat we allemaal enorm met je meeleven en herkennen hoe k** het is dat je dromen moet opgeven en doelen moet bijstellen. Er komt inderdaad iets nieuws voor in de plaats, andere dromen. Maar ik begrijp heel goed dat je daar nu geen boodschap aan hebt.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt het recht om te balen. Maar ooit...ooit lees je je eigen weblog met een glimlach terug en merk je dat het je ook iets nieuws heeft gebracht.
Sterkte met verwerken!
Liefs.
Hoi Sanne,
BeantwoordenVerwijderenOok hier heel veel herkenning. Misschien geeft het jou (en ons allemaal) een beetje troost te weten dat we niet alleen staan in dit gevoel. Dat zie je alleen al aan alle reacties hier...
Ik heb hetzelfde probleem als jij. Ik weet wat ik wil, maar het is (nu) onbereikbaar. Om dan iets anders te vinden waar ik me net zo fijn en nuttig bij voel is lastig. Heel lastig. Vaak heb ik het gevoel van doelloze dagen. Beetje thuis je dingen doen (als ik weer thuis ben) voor zover dat gaat, maar verder nergnes echt verschil maken. Heel frustrerend, machteloos en moeilijk om daar je weg doorheen te vinden. Ik denk dat het tijd nodig heeft, en dat vraagt geduld en dat heb ik niet. Jij denk ook niet, haha, maar ja, je leest het hier. Uiteindelijk komt het allemaal wel goed...
Hou je taai en succes met dit rotgevoel!
Liefs Ilse