En toen ging de AB echt niks doen.. Ik ben nu een week bezig en merk weinig verschil, de vermoeidheid door het hoesten is alleen maar meer geworden. Mijn ribben en mijn borstbeen doen zeer, met vlagen benauwd, vooral 's ochtends duurt het lang voor ik op gang ben.
Afgelopen week belde mijn longarts nog omdat er gedoe was over het recept, en toen vroeg hij al, moet ik alvast een bedje reserveren, maar ik zei dat het zo erg niet was. Toen ging het eigenlijk al niet. Maar ik had net de avond van te voren te horen gekregen dat de oma van Marco was overleden en dat er dus een crematie of begrafenis aan zit te komen.
Heel dubbel, ga je dan voor je gezondheid, dat zou ik wel moeten doen, maar op dat moment had ik zoiets van nee ik moet bij Marco zijn, die longen kunnen het nog wel aan.
Nu is dus vanmiddag de crematie, en ik verwacht maandag een telefoontje van de arts. Ik denk dat het wel een opname wordt.. Bijna 2 jaar niet in het ziekenhuis geweest, maar denk toch dat ik er nu niet onderuit kan.
Ik vind het nog veel erger voor Marco dan voor mezelf... Hij is al niet z'n prater en toen ik het er gisteren met hem over had begon hij heel snel over wat anders. Hebben jullie misschien tips hoe ik het hem duidelijk kan maken? Want het gaat altijd goed en mij hoor je niet klagen als ik een keer moe ben, ik geef ook vooral niks toe.. Maar nu word hij wel even met z'n neus op de feiten gedrukt van ja mijn vriendin heeft CF..
Ik vind vreselijk moeilijk..
Ik hou jullie op de hoogte!
Liefs xx
He Sanne,
BeantwoordenVerwijderenwat rot voor je dat er waarschijnlijk een opname aan komt na zo'n lange tijd. En gecondoleerd met de oma van Marco!
je vraagt om tips, maar ik denk dat dat weinig zin heeft. Ik denk dat het vooral tijd nodig heeft voordat Marco goed in kan zien hoe het leven (met een vriendin) met cf is. Dat kan je hem wel vertellen, maar ik denk dat hij door er mee om te gaan pas echt gaat merken wat het allemaal inhoud. Ik denk dat het daarom ook wel belangrijk is eerlijk tegen hem te zeggen hoe je je voelt. Dan kan je nog gewoon wel doorgaan zolang dat gaat, maar ik denk wel dat het goed is om aan te geven wat je voelt, zodat hij weet wat je doormaakt. Als hij ziet dat er aan het niet lekker zijn niet altijd gelijk een opname vast zit zal hij zich ook niet bij een beetje hoesten grote zorgen gaan maken.
Ik denk dat dat het belangrijkste is. In een relatie moet je alles tegen elkaar kunnen zeggen, en elkaar steunen bij de moeilijke dingen, zoals cf. Jullie moeten denk ik samen een manier vinden die voor jullie werkt om er mee om te gaan. Maar niets zeggen heeft denk ik geen zin. Want stel, je bent al een week niet lekker, maar je zegt niks, en dan ineens moet je toch worden opgenomen. Als Marco niet weet dat je niet lekker bent, komt dat voor hem heel onverwacht. En als je hem achteraf verteld dat je niet lekker was ontstaat er op den duur denk ik een beetje de sfeer dat hzij denkt dat je het toch niet zegt als je niet lekker bent en er daarom maar niet meer naar vraagt. Dat moet je voorkomen. Je kan gewoon zeggen bv; ik ben vandaag moe / meer aan het hoesten etc, maar ik ga wel gewoon werken / mee met hem etc, dat gaat nog prima. Dan weet hij ook waar hij aan toe is.
zo. Einde preek. Hoop dat je het snapt en dat je er iets aan hebt...
Sterkte! Liefs ilse
Dankjewel Ilse!:-) hij schrikt gelukkig niet meer van een hoestbui hihi, in het begin wel, maar nu vind hij het normaal:-)
BeantwoordenVerwijderenXxx
Heey sanne.
BeantwoordenVerwijderenGecondoleerd met de oma van marco.
Gewoon balen als dingen niet gaan zoals je wilt en de ab niks doet.
Ik denk idd wat ilse zegt, eerlijk zijn tegen elkaar het belangrijkste is. En misschien vind hij een opname nu wel heel moeilijk. Maar als hij ziet dat jij er helemaal van opknapt en weer alles kan, is het misschien beter voor hem te begrijpen dat zo'n opname, heel vervelend is maar jou wel helpt en beter maakt. Succes met alles!
Xxx