Gisteren kwam mijn lieve vriendje nog even gauw langs, het is allemaal een hoop geplan, voor hem is het drie kwartier rijden naar het ziekenhuis, loopt heel de week stage. Dit weekend moet de carnavals tent worden afgebroken. Hij zegde zijn judo avond af en kwam naar mij, dat hij hier pas om kwart voor 8 was boeide me niet, bezoekuur was officieel afgelopen, maar daar deed niemand moeilijk over en anders pech! :P
We hebben gelachen, gepraat en toen hij om half 10 naar huis ging voelde ik het al aankomen.. Ik wilde ook naar huis, met hem mee. Toen ging ik het dus ook niet droog houden. Ik was nog even mee naar beneden gelopen tot de deur, hij ging de deur door en ik de lift terug in. De lift deuren gingen dicht en hij keek nog even achterom.. Pfff moeilijk.. Ik zag ook aan hem dat hij het moeilijk vond om mij hier te laten.
De verpleging probeerde mij nog een beetje op te vrolijken voor ik wilde gaan slapen. Bij de vorige opnames had ik er helemaal niet zn last van. Ik wilde wel naar huis, das ook logisch, maar deze opname is heel anders. Iedereen heeft het allemaal druk en dan lig je ook nog eens zn 75 km verderop waar je niet even 1 2 3 bent..
Vanavond heeft iedereen een feestje, ik mocht ook komen, maja dat gaat niet en dat is zuur.. Marco gaat wel en dat moet hij ook gewoon doen, maar leuk is anders..
Vandaag krijg ik ook geen bezoek. Mijn ouders zijn met mijn tante en oom een weekendje weg, stond al heel lang vast en ik wilde hebben dat ze gingen. Maar nu dus wel met het gevolg dat ik vandaag niemand zie. Mijn buurvrouw gaat zometeen naar huis en dan is het stil hier, sowieso zijn de weekenden mega saai, je ziet of hoort niemand.. maja het is niet anders.
Zoals het er nu naar uitziet krijg ik morgen heel veel bezoek en mag ik maandag naar huis! Gewoon thuis... Heerlijk, niet 's ochtends om 7u gewekt te worden door de mensen van keuken, met de vraag; wat wilt u erbij drinken...
En gewoon lekker naar Marco gaan of hij naar mij, kan niet wachten om hem weer te zien.
Liefs xx
Over mij
- Sanne
- Ik ben Sanne, 27 jaar en ik heb CF. Ook heb ik een broertje met CF. Ik ben onder behandeling in het Erasmus MC in Rotterdam. Ik werk 24 uur per week bij Albert Heijn als caissière. In mijn vrije tijd vind ik het leuk om te shoppen en op stap te gaan met vriendinnen/vrienden. Ik heb een relatie met Marco sinds 04-09-2011
Hang in there Sanne!
BeantwoordenVerwijderenJeetje, kreeg een brok in m'n keel bij het stukje van jullie afscheid, ben ook een beetje labiel dus dat was al weer teveel haha.
Sterkte en hoop dat je lekker opknapt.
De picc is wel een uitkomst zeg, dit is mijn eerste maar veel fijner dan normaal infuus.
Liefs Sandy
Ja ik heb ook mijn eerste picc, ben er echt blij mee! Echt fijn! Haha.. als ik dat had geweten had het me een heel infuus trauma bespaard gebleven hihi!
BeantwoordenVerwijderenSucces met opknappen!
Liefs X
Wat is dat lastig hè? Afscheid moeten nemen en dan zelf achter moeten blijven in dat stomme ziekenhuis! Gelukkig heb je er al wel zicht op om naar huis te gaan.
BeantwoordenVerwijderenSterkte!
Hee Sanne,
BeantwoordenVerwijderenWij leven met je mee, ookal zijn er tegenwoordig genoeg mogelijkheden om in contact te blijven via internet en whatssapp. het afscheid is verschrikkelijk, umc utrecht is voor ons ook anderhalf uur rijden. Snap helemaal wat je bedoelt, gelukkig kan je al beginnen met aftellen, heel veel succes met je kuur en hopelijk bevalt je picc goed!
Groetjes Jolien