Afgelopen maandag avond zat ik in de bank, gewoon wat tv te kijken en ondertussen wat computeren toen ik ineens begon te trillen, duizelig werd en het gevoel had dat ik moest eten..Ik wist niet hoe snel ik eten in mijn mond moest stoppen.. Zo raar.. Nu hoorde ik van iemand die ik op dat moment op msn had, dat ik wel eens een hypo kon hebben..En omdat de artsen toch al bang zijn dat ik diabetes heb, zou dit wel eens goed kunnen..Ik heb daarna wat op internet gezocht en de verschijnselen kwamen inderdaad overeen met wat er op internet beschreven stond..
Daarna heb ik er geen meer gehad, ik kijk het nog even aan en anders mail ik het ziekenhuis wel even..
Vanmiddag ben ik naar de fysio gegaan om mijn eerste afspraak te maken. Omdat de fysiotherapeut deze week al helemaal vol zit, mag ik dinsdag voor de eerste keer.
Wat ik eind van de middag ineens had weet ik niet, maar ik moest gewoon ineens huilen, zomaar..Ik vind het gewoon zo frustrerend dat mijn lijf veranderd en ik er geen grip op heb.. Als ik terug kijk naar wat ik 1,5 jaar geleden nog kon en wat ik nu kan..
Mijn longfunctie is in die tijd 20% gezakt, ik mag geen hele dagen meer werken. Ik kan niet werken en dan savonds nog opstap gaan (waar ik me soms niet aan hou)..Geen hele dag meer kan shoppen met vriendinnen. Optijd rust nemen..
Ik heb al 3 jaar in mijn hoofd om na het MBO, HBO te gaan doen..Maar nu beginnen de twijfels wel te komen. Is het wel verstandig om na dit jaar nog 3jaar eraan vast te plakken? Aangezien ik 3 jaar geleden nog nergens last van had..Zou ik het conditioneel aankunnen? Of wat als er vele opnamens erbij komen..
En weetje misschien moet ik het maar gewoon doen, stoppen kan dan altijd nog..Maar als ik iets wil, dan gebeurd het ook, koste wat het kost..
Maar ik ben de laatste 1,5 jaar ook de kleine dingen steeds meer gaan waarderen, zo vind ik het leuk om te koken. Of gewoon een uurtje shoppen, ik hoef niet persé een hele dag, want dat gaat toch niet meer. Of gewoon gezellig naar de bioscoop gaan dan een hele nacht dansen en veel te veel drinken hahaha..Een paar uurtjes werken en dat ik daarna nog energie over heb, dan inplaatst van een hele dag en dat ik dan 2 dagen nodig heb voor ik mijn energie weer terug heb..Ik was ook super blij toen ik afgelopen maart mijn diploma voor SPW mocht ondertekenen, dat had ik toch maar mooi geflikt!
En zo was afgelopen zomervakantie DE beste vakantie ooit! Samen met een vriendin die ik al 17 jaar ken, lekker naar Kreta, ik had nog nooit gevlogen!
Deze dingen pakt niemand meer van mij af!!
Ik moet zeggen, nu ik dit allemaal heb opgeschreven voel ik me stukken beter!
Liefs xx
Over mij
- Sanne
- Ik ben Sanne, 27 jaar en ik heb CF. Ook heb ik een broertje met CF. Ik ben onder behandeling in het Erasmus MC in Rotterdam. Ik werk 24 uur per week bij Albert Heijn als caissière. In mijn vrije tijd vind ik het leuk om te shoppen en op stap te gaan met vriendinnen/vrienden. Ik heb een relatie met Marco sinds 04-09-2011
Ha meid,
BeantwoordenVerwijderenGoed van je om je gevoelens onder woorden te brengen! t Valt ook niet mee om steeds een stukje in te moeten leveren en zeker niet als het de laatste tijd best hard gaat allemaal...! Af en toe een potje huilen kan helemaal geen kwaad, lucht juist op!!
Jammer van die (soort van) hypo, lijkt idd wel op diabetes...juist als er al een vermoeden over bestaat..Sterkte ermee!!
Groetjes!
Jorine
Zou het idd in de gaten houden, wel goed dat ze het toch al zouden onderzoeken...en probeer dan maar zoveel mogelijk kleine dingen te doen die je gelukkig maken ;)
BeantwoordenVerwijderenWelkom bij de club :) het slechte nieuws is , je had een HYPO een te laag bloedsuiker gehalte , het goede nieuws is JE KAN HET VOELEN !
BeantwoordenVerwijderenEr zijn namelijk heel veel mensen die een te laag bloedsuiker gehalte niet voelen , die liggen dus van het ene op het andere moment gewoon in katzwijm , en dat kan heel gevaarlijk zijn als je alleen ben , maar jij voelt het en kan er op reageren , ik ook gelukkig en ik heb wel diabetes sinds een jaar of 8.
Ik krijg dat gevoel al bij een bloedsuiker van rond de 4.
Laat je wel testen want als je te lang doorloopt met diabetes kan je je nieren aardig over de kling jagen.
Groeten
Willem aka raver
He meis,ik heb al ruim 30 jaar last van die hypo's en ben er zelf achter gekomen dat ik diabetes heb. 1tip van mij. Koop 'n glucosemetertje (zijn vaak nog gratis met 10 strips erbij en ga meten na 'n maaltijd . Eerst na 'n half uur , dan 'n kwartier later dan zie je de piek. en dan weer na 'n kwartier en dan om 't half uur om te zien hoe snel je beneden komt. Die hypo krijg je meestal omdat je eerst veel te hoog zit . Groetjes,sandra
BeantwoordenVerwijderenspontaan huilen oftewel labiel voelen kan ook van de suikers komen... zeker de moeite om het eens te checken!
BeantwoordenVerwijderengrtjes
Ik heb ook af en toe hypo's, hoge suikers met hogere dosis Prednisolon maar verder gelukkig niet dus geen diabetes.
BeantwoordenVerwijderenOmdat ik af en toe hypo's heb, heb ik via de huisarts een verwijzing gekregen voor een bloedsuikermeter. Deze kon ik toen zo gratis krijgen bij de apotheek. Daar zijn dan een aantal teststrips bij. Als je daarna meer wilt moet je het wel kopen want vergoed wordt het alleen als je insuline gebruikt.
Mijn hypo's voelen inderdaad precies zo. Ik heb ze alleen 's nachts (door de dag heen eet ik geregeld dus dan geen last). En dan ook maar eens in de zoveel weken. Ik zit dan vaak wel redelijk laag, laag in de 2. Ben dan duizelig, trillerig, nat van het zweet en heb honger.
Soms voel ik dit ook al bij 4. Al heb ik dan meestal alleen last van een dof hoofd en heb ik honger.
Goed dat je het hebt opgeschreven, dat kan soms al een hele opluchting zijn. Het is balen wanneer je merkt dat je lichaam niet meer doet wat je wil dat het doet! En daar mag je best eens om huilen!!
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel
Laura