Infuus nummer 9? Nee toch niet..

Dit zal gelijk mijn laatste blog zijn over infuzen! Ik had me voorgenomen om het vaker door te spuiten zodat het niet dicht kon gaan zitten. Ik had eerst om half 1 vanmiddag geprobeerd. Met veel moeite ging het dan toch. Om 14uur probeerde ik weer. Er schoot een hele prop doorheen. Ik begin te gillen te huilen noem maar op! Wat deed dat pijn!! Ik in paniek mama gebeld, die was werken. Ze kon mij niet verstaan door de telefoon en kwam naar huis. Toen maar weer naar de eerste hulp. En ik nog maar zeggen vanmorgen; ik hoop dat ik vandaag thuis mag blijven. Dus wij daarheen. De verpleegster probeerde het door te spuiten en zowaar het lukte. Duh ik had die prop mijn ader al in gespoten. Toen heb ik even aan de Nacl gelegen zodat ie echt goed open was. Hij wilde mij niet zomaar laten gaan met het risico dat ik over een paar uur weer terug was.
Hij bedacht een spalk zodat ik mijn pols niet kon bewegen en dus ook mijn vaten niet. Ook kreeg ik een soort staafje wat hij in mijn infuus stopte, daaraan zat een soort spul dat mijn vaten open hield. Dus ik ging naar huis met een spalk (het leek net of ik mijn pols gebroken had) met zn mooi rood verband erom heen! Mocht de kleur nog kiezen ook haha.

Thuis aangekomen was het eigenlijk zo goed als tijd voor mij gift AB. Ik begin met vol goede moed mijn infuus door te spuiten.. En je raad het al, geen beweging in te krijgen. Toen probeerde mama. En die spoot, hup weer z'n prop naar binnen. Ik zat haast tegen het plafon van de pijn. Dus wij dachten oke, nu is het open, maar nee hoor, weer een prop. Toen hielt ik het niet meer. Ik raakte helemaal overstuur, hyperverntileren noem maar op. Toen ik wat rustiger was geworden heb ik maar naar het EMC gebeld. Dit kon gewoon zo niet langer. Ik kreeg een zaalarts aan de lijn. Die vond het erg vervelend en ging overleggen met mijn eigen longarts.
Na een half uur ongeveer belde ze terug. Ze had overlegt en vertelde me dat ik ermee mocht stoppen. Omdat dit niet langer zo ging. Donderdag moet ik toch op controle, dan kijken ze even verder. Ze vroeg of ik wel eens een infuus eruit heb gehaald.. Uuh nee zei ik..Zij mij uitgelegt hoe ik dat moest doen. Ik haalde me infuus eruit en wat een geluk dat mijn broertje erbij was. Hup weer flauwgevallen.

Ik zit nu in de bank en ben helemaal op. Straks lekker douchen, want dat heb ik al weken niet meer fatsoenlijk kunnen doen en dan vroeg naar bed! Even wat slaap inhalen! En goed zalf smeren tegen de blauwe en beurse plekken..

Liefs xx